San Amaro ten vida

Diálogo entre Xosé Villaverde, Xosé Gómez e Mauricio Farto

Un día no cemiterio de San Amaro despertan e saen dos seus cadaleitos Xosé Villaverde , Xosé Gómez e Mauricio Farto.
Cando...

-Villaverde: Bos días, Quen sodes?

-Gómez: Quen es ti?

-Villaverde: Eu son Xosé Villaverde .

-Farto: Ti non es o que traballou na CNT?

-Gómez: Que é a CNT ?

-Villaverde: A CNT é a Confederación Nacional do Traballo, foi unha unión de sindicatos . Tamén traballei de tallista, igual ata fixen eu o teu ataúde, Mauricio. Xa pasarei un día.

-Farto: Non, non veñas está destrozado.

-Gómez: Eu nacín en Ourense,  fun mestre e político comunista español.

-Farto: Que curioso!  meus avós eran tamén dese lugar.

-Farto: Eu fun músico, era un artista, a pena é que morrín pronto, oitenta anos .

 -Villaverde: Aínda tes sorte, eu morrín aos cincuenta e dous anos executado.

-Gómez : Para sorte a que tes ti, eu morrín aos trinta e un, a garrote vil.

-Farto: Que é o garrote vil ?

-Gómez: É un tipo de executación similar a forca , so que non te colgan , afogante 
cara atrás.

-Farto: Bueno , un pracer , volvo para o nicho.

-Villaverde : Eu tamén xa e tarde.

-Goméz: Eu vou seguir dando un paseo , a ver se descubro quen está enterrado nas tumbas próximas.